سرو کهنسال هرزویل

سرو هرزویل درختی بسیار کهن می باشد که در شهرک هرزویل واقع شده و ناصر خسرو در سفرنامه اش از آن شهرک یاد کرده است. این درخت یکی از آثار طبیعی ملی ایران و تحت حفاظت سازمان محیط زیست می باشد. حریم آن مساحتی بالغ بر ده هزار متر مربع می باشد که با حصار از بقیه منطقه جدا شده است. این درخت سرو تنومند، با عمری بیش از هزار سال را، ساکنان هرزویل "نظرکرده" می دانند. پس از زمین لرزه رودبار و منجیل در سال هزار و سیصد و شصت و نه دهکده هرزویل به کنار سرو تاریخی انتقال یافت که این امر باعث نگرانی شدید شده است، زیرا پساب و آلودگی‌های روزمره شهرک ممکن است ماندگاری درخت کهنسال را به خطر بیاندازند. در مورد سن این ابردرخت گفته‌‌ها بسیار است. در برخی منابع صحبت از سه هزار و در برخی صحبت از هزار سال شده ولی متاسفانه هیچ گفته ای پشتوانه علمی ندارد در صورتیکه امروزه تخمین یا تعیین سن یک درخت برای اهل فن کار ساده ایست. درخت سرو زیبا، دیدنی و پر اباهت هرزویل در فاصله پنج کیلومتری شرق منجیل و در روستایی بهمین (هرزویل) سر بر آسمان بر افراشته است و دارای قدمت طولانی چند هزار ساله می باشد که از ظاهر، قامت و صلابت آن هویداست. همه شواهد مکتوب و شفاهی نشان از این می دهد که درخت سرو هرزویل همدم و همساز بادهای سخت منجیل و شاهد همه حوادث تلخ و شیرین آن بوده است. هر بیننده ای مسحور و افسون این یادمان تاریخ ملی وباستانی کشور و یادگار دوران کهن شده و آن را نماد مقاومت در برابر حوادث و رویدادهای بزرگ و قد برافراشته از دل رویدادهای مهم میداند. این درخت از اماکن محیط زیست است که همه ساله گردشگران زیادی را به سوی خود فرا می‌خواند.