این شیرینی سنتی گیلانی، که تهیهی آن برای افطار در ماه مبارک رمضان مرسوم است، سابقهی زیادی دارد و در برخی مناطق، رشتهریزی (اصطلاح محلی برای پخت این شیرینی) شغل خانوادگی است. مواد اصلی تشکیلدهندهی این شیرینی، شیر، آرد برنج، مغز گردو، هل، دارچین و شکر است. برای تهیهی رشتههای این شیرینی، ابزار مخصوصی وجود دارد که به شانهی رشتهریزی معروف است. شانهی رشتهریزی، قیفی از جنس برنج است که ۶ لولهی باریک و منظم دارد. برای سرخ کردن رشتهها نیز از سینی مسی استفاده میشود و هرچه خلوص بالاتری داشته باشد، در کیفیت شیرینی هم مؤثر است. پخت رشته خشکار چندین مرحله دارد؛ آماده کردن رشتهها، قرار دادن خشکار (محتویات داخلی شامل هل و گردوی خرد شده) لای رشتهها، سرخ کردن و قرار دادن در شربت تهیه شده از آب و شکر به همراه دارچین.